Rozdział 18 część 2

* Miesiąc później *

24 maja 2014 rok
Próba na hali w New York.

Nie długo kończymy trasę. Nie mogę się doczekać. Chłopaki kończą tydzień wcześniej niż my. Myślami jestem już przy moim chłopaku.
- O czym ty tak myślisz?- Zapytała się Viola.
- Aż w końcu skończymy tą trasę.- Uśmiechnęłam się lekko.
- No jeszcze trochę.- Powiedziała.
- Nie aż tak długo.- Odpowiedziałam.- Musimy iść się szykować.- Powiedziałam wstając ze sceny po próbie. Ona pokiwała głową i poszliśmy do naszej garderoby, a tam stylistki wybrały nam stroję. Dla Violi strój był przygotowany, a dla mnie właśnie wybierali. Gdy wybrały i dla mnie zestaw to poszłyśmy się ubierać. Następnie lekki makijaż i fryzura. Gdy obie byłyśmy gotowe poszłyśmy jeszcze zobaczyć jak idą przygotowania. Po jakieś godzinie wszystko było gotowe i za chwile miałyśmy zaczynać.
- Wchodźcie za 5,4,3,2,1. Już!.- A my wybiegłyśmy na scenę.
- Witam New York!.- Krzyknęłam.
- Mamy zaczynać?!- Krzyknęła Viola, a oni odpowiedzieli piskiem.- Okej!.- Zaczęła lecieć muzyka, a my zaczęłyśmy śpiewać. Po kilku piosenkach zaczęliśmy mówić do publiczności.
- Ok kochani Viola musi się przygotować do następnej piosenki. Napisała ją sama, a jak ona się szykuję to co mamy zrobić?!- Uśmiechnęłam się, a ja usłyszałam " za tańcz"- Serio?- Zapytałam aby się upewnić, a oni odkrzyknęli tak. Pokazałam rękę aby włączyli jakąś piosenkę i po chwili zaczęłam tańczyć. Gdy skończyłam Viola już była gotowa i zaczęliśmy śpiewać dwie ostatnie piosenki. Po skończeniu pożegnaliśmy się już. Gdy Viola zeszłą ze sceny to ja znów na nią weszłam i pomachałam publiczności, a następnie znów z niej zeszłam. Gdy schodziłam po schodach ktoś mnie zaczepił.
- Pani Demi Black?- Spytał.
- Tak.- Odpowiedziałam oddając mikrofon.
- Mam dla pani pewną propozycję.- Zaczął.
- Słucham?
- Jestem dyrektorem szkoły tanecznej. w New York. Może słyszałaś o Go Dance?

- Tak. Najlepsza szkołą taneczna. A co?
- Właśnie zainteresowałaś mnie jako tancerka i chciałbym cię w tej szkole.- Dokończył, a ja nie mogłam w to uwierzyć.
- Przykro mi...- Nie skończyłam bo mi przerwał.
- Zapomniałem dodać, że dostała by pani pełne stypendium od nas.
- Naprawdę jestem panu wdzięczna, ale chyba odmówię.- Powiedziałam uśmiechając się do niego.- Owszem marzyłam o tej szkole, ale widzi pan mam chłopaka w Londynie i bardzo go kocham i nie chce go zostawiać.- Skończyłam mówić.
- Rozumiem panią, ale jeśli pani zmieni zdanie niech pani do mnie zadzwoni. Propozycja będzie wciąż aktualna.- Powiedział podając mi wizytówkę.
- Dobrze będę o tym pamiętać.- Wzięłam wizytówkę.- Przepraszam, ale muszę już iść. Do widzenia.- Pożegnałam się z panem i poszłam do Violi.
- Gdzie ty byłaś?- Zapytała.
- A taki pan chciał autograf dla córki.- Odpowiedziałam uśmiechając się.
- No ok.- Odpowiedziała i poszliśmy rozdawać autografy.